Zapotrzebowanie na parę poszczególnych odbiorników jest najważniejszym kryterium dla projektu kotłowni parowej. Niemniej jednak należy również wziąć pod uwagę zapotrzebowanie na parę na potrzeby własne kotłowni, głównie do podgrzewania i odgazowwywania wody uzupełniającej i kondensatu, a także energię cieplną traconą przez odsalanie i podczas transportu pary rurociągami przesyłowymi.
Obliczając wymagane zapotrzebowanie na parę instalacji kotłowej trzeba dodatkowo uwzględnić takie czynniki jak jednoczesny maksymalny pobór pary przez poszczególne odbiorniki, maksymalną szybkość zmian obciążenia i aspekty często trudne lub niemożliwe wręcz do ujęcia w ramy czysto techniczne, jak na przykład pewność dostaw czy ewentualna rozbudowa instalacji parowej.
Poniższy wykres przedstawia typowy rozkład zapotrzebowania na parę. Obliczanie dokładnego zapotrzebowania na parę odbiorników występujących w konkretnej instalacji parowej jest opisane w kolejnym rozdziale.
Symbol
Jednostka
Objaśnienie
ṁpara
[kg/h]
Zapotrzebowanie na parę; strumień pary
ṁpara,odb.bezp
Strumień pary dla odbiorników bezpośrednich
ṁpara,odb.pośr
Strumień pary dla odbiorników pośrednich
ṁpara,rozpr
Strumień pary wtórnej z rozprężania kondensatu
ṁpara,wł
Zapotrzebowanie na parę na potrzeby własne kotłowni
ṁpara,k
Strumień pary wytwarzanej przez kocioł
Q·
[kW]; [MW]
Moc cieplna
Q·wym.c
Moc cieplna wymiennika ciepła
r
[kJ/kg]
Entalpia parowania przy danym ciśnieniu
cp
[kJ/kgK]
Ciepło właściwe wody
(do 250 °C można przyjąć do obliczeń przy minimalnym błędzie stałą cp = 4,19 kJ/kgK)
ΔT
[K]
Różnica temperatury
