O tzw. jakości pary świadczy ilość zawartej w niej wilgotności resztkowej. Pożądane jest uzyskanie pary o jak najmniejszej wilgotności resztkowej. Osuszacz pary pomaga odseparować malutkie kropelki wody od pary, a wraz z nią również niesione sole i inne zanieczyszczenia.
Bezpośrednio na wylocie z kotła parowego umieszcza się blaszany separator. Separator wykorzystujący system przegród wymusza zmianę kierunku strumienia pary, powodując w efekcie zderzenia, wytrącenie się kropelek wody z pary i ich powrót do przestrzeni wodnej. W trybie normalnej pracy kotła ten sposób osuszania pary pozwala zredukować zawartość wilgotności resztkowej do 1 – 3 %. Dla większości zastosowań para o takich parametrach jest wystarczająca.
Jednak w przypadku gwałtownych wahań zapotrzebowania na parę na odbiorach lub korzystania z modułu przegrzewacza konieczne jest lepsze osuszenie pary, które można uzyskać stosując separator siatkowy. Separator siatkowy jest zbudowany z pakietów siatek wykonanych z drutu i umieszczany pod króćcem wylotowym pary. Pozwala na zredukowanie wilgotności resztkowej w parze do ok. 0,1 %.
Straty ciepła, jakie powstają przy przesyle pary rurociągiem od źródła pary do odbiorników, powodują częściową kondensację. Celowe może zatem być umieszczenie także bezpośrednio przed odbiornikami, zwłaszcza jeśli para jest przeznaczona do suszenia, separatora odśrodkowego. W separatorze odśrodkowym strumień pary jest wprowadzany w ruch wirowy, który powoduje oddzielenie cięższych kropel wody pod wpływem działania sił odśrodkowych i odrzucenie ich na zewnątrz na ściankę. W dolnej części separatora następuje zmiana kierunku wirowania o 180°, wspomagając efekt działania sił odśrodkowych. W rezultacie separator opuszcza para z wilgotnością resztkową < 0,5 %.
Separator siatkowy - w takiej postaci jest umieszczany w kotłe parowym bezpośrednio pod króćcem wylotu pary
Redukcję ciśnienia pary stosuje się z różnych powodów:
Redukcja ciśnienia pary jest realizowana przez tzw. stacje redukcji ciśnienia, które mogą być sterowane przez siłowniki pneumatyczne, napędy silnikowe lub za pośrednictwem medium sterującego. Te ostatnie nie potrzebują do działania dodatkowej energii ani komponentów elektrycznych, ale za to charakteryzują się gorszą jakością regulacji niż reduktory sterowane silnikiem lub pneumatycznie.
Stacje redukcji ciśnienia pary (pneumatyczna, silnikowa, sterowana przez czynnik)
Zawór odcinający (przed redukcją)
Filtr
Manometr (przed redukcją)
Zawór regulacyjny (pneumatyczny)
Zawór regulacyjny (silnikowy)
Zawór regulacyjny (sterowany przez medium)
Zawór odcinający (za redukcją)
Zawór bezpieczeństwa
Manometr (za redukcją)
Przetwornik ciśnienia
Zadaniem kolektora pary jest gromadzenie pary wytworzonej przez jeden lub więcej kotłów w jednym centralnym miejscu (zazwyczaj w kotłowni), a następnie dystrybucja pary do poszczególnych odbiorników w zakładzie oraz do podgrzania wody zasilającej.
Na drodze od kotła do odbiorników strumień pary jest zmuszony do zmiany kierunku o 180°, przez co następuje dodatkowo osuszenie pary poprzez wytrącenie resztkowej wilgotności.
Zazwyczaj na rozdzielaczu pary jest również mierzone ciśnienie do kaskadowego sterowania układem kotłów w oparciu o sygnał ciśnieniowy.
Korzyści:
Schemat rozdzielacza pary
Przewód doprowadzający parę z kotła 1
Przewód odprowadzający parę do odgazowania wody zasilającej
Przewód doprowadzający parę z kotła 2
Rezerwowy króciec dla dalszych odbiorów
Rezerwowy króciec dla dodatkowych kotłów
Manostat z manometrem (PI) i przetwornikim ciśnienia (PIC)
Przewód odprowadzający parę do odbiornika 1
Przewód kondensatu do zbiornika kondensatu
Przewód odprowadzający parę do odbiornika 2
Opróżnianie
Moduł ten służy do akumulowania pewnej ilości energii, która jest wyzwalana w czasie obniżenia ciśnienia i jest możliwa do wykorzystania jako para wtórna z rozprężenia.
Informacje o Para wtórna z rozprężenia
Moduł akumulacji pary wykorzystuje się:
Moduł akumulacji pary
Schemat orurowania modułu akumulacji pary SAM
LI
Poziomowskaz
PI
Manometr
TI
Wskaźnik temperatury
Przewód zasilający
Zawór rozruchowy
Dozowanie chemii
Przewód odprowadzający parę do odbiorów
Przewód odpowietrzający
Przewód do poboru próbek
Przewód pary grzewczej
Przewód wydmuchowy zaworu bezpieczeństwa
Opróżnianie i przelew
Korzyści wypływające z właściwego korzystania z modułu akumulacji pary:
Dla kotła:
Dla odbiorów pary:
Moduł akumulacji pary ma postać zbiornika o grubych ścianach, zaprojektowanych specjalnie pod kątem dużych obciążeń wskutek działania zmian ciśnienia. Podobnie jak kotły parowe również moduł akumulacji pary podlega dozorowi technicznemu i okresowym badaniom (próbom ciśnieniowym) przez właściwy urząd dozoru technicznego.
Zbiornik jest w ok. 50 % wypełniony wrzącą wodą i jest ogrzewany parą do osiągnięcia ciśnienia zasilającego.
Zbiornik opróżnia się poprzez otwarcie urządzeń odcinających od strony odbiornika pary. Wskutek spadku ciśnienia część wrzącej wody odparowuje i powstaje para wtórna. Energia cieplna powstająca przy rozprężeniu jest tym większa im większe są pojemność zbiornika i spadek ciśnienia.
W trakcie ponownego podgrzewania do zbiornika zostaje wpuszczona taka sama ilość pary, jaka przedtem została z niego pobrana. Z reguły do już pracującego modułu pary nie trzeba wpuszczać dodatkowej wody w celu uzupełnienia.
Możliwość wykorzystania modułu akumulacji pary można rozważyć nie tylko w nowobudowanych instalacjach kotłowych, ale także w ramach modernizacji starszych kotłowni. Decydując się na moduł akumulacji pary trzeba jednak dokładnie przyjrzeć się całej instalacji parowej od kotła parowego aż po odbiorniki, gdyż tylko optymalne dopasowanie wszystkich komponentów przyniesie pożądane korzyści. Na poniższej ilustracji przedstawiono parametry procesów i kotła, jakie należy wziąć pod uwagę planując moduł akumulacji pary.
Kryteria istotne dla wymiarowania planowanego modułu akumulacji pary
Przykład 1: piki zużycia pary przekraczają moc zainstalowanych źródeł ciepła
Przykład 2: cyklicznie podwyższone zapotrzebowanie na parę
Kocioł 9 000 kg/h
Pik zużycia 15 000 kg/h, ogółem ok. 350 kg przez 260 s
Pik zużycia 11 500 kg/h, ogółem ok. 28 kg przez 51 s, cyklicznie co 92 s
Zbiornik akumulacyjny pary 20 m³, wypełniony wodą w 65 %
Zbiornik akumulacyjny pary 5 m³, wypełniony wodą w 50 %
Dozwolona resztkowa wilgotność w parze do 5 %
Resztkowa wilgotność w parze < 2 %
Dopuszczenie pary do zbiornika po 700 s
–
Ciśnienie zasilające 13 bar, poboru ≤ 9,3 bar
Ciśnienie zasilające 12 bar, poboru ≤ 10,5 bar
Przykłady zastosowania modułu akumulacji pary (Kalkulacja uproszczona w warunkach idealnych)
Przebieg ciśnienia w akumulatorze pary (Przykład 1)
Ciśnienie w akumulatorze pary
Pobór pary przez odbiorniki
Wydajność kotła parowego
Przebieg ciśnienia w zbiorniku akumulacyjnym pary (Przykład 2)
Ciśnienie akumulatorze pary